info-steel-19

35 vrije ruimte doordat de zeshoeken van het dak niet op kolommen maar op de eromheen gelegen modu- les steunen. De wederopbouw in Madrid In 1959 wordt de constructie opnieuw opgebouwd in het tentoonstellingspark van Casa de Campo, in het zuidwesten van Madrid, waar het wordt gebruikt als paviljoen van het ministerie van Landbouw. Bij deze tweede opbouw veranderen Corrales en Molezún de plaatsing van de 130 stalen elementen. Deze keer zetten ze de modules rond twee bin- nenplaatsen, waarmee ze de veelzijdigheid van het systeem aantonen. De omtrek van de constructie wordt groter dan in Brussel, maar dit wordt gecom- penseerd door de façades, die deze keer uit middel- eeuws uitziende stenen worden opgetrokken. Na een aantal jaar komt het paviljoen leeg te staan. In 1991 is er sprake van renovatie en in 2000 zelfs van relocatie, maar uiteindelijk belanden al deze plannen in de ijskast. Momenteel wordt het vervallen gebouw als werkplaats gebruikt door een gemeen- telijk opleidingscentrum.Veel Madrilenen hebben hevige kritiek op de teloorgang van het gebouw en willen dat het weer in al zijn glorie wordt hersteld. Het paviljoen is immers een toonbeeld van prefab staalbouw en een voorbode van de technologische en architecturale bloei van het democratische Spanje. surface libre élargie grâce à des hexagones de toiture sans colonne qui s’appuient sur les mo- dules voisins. La reconstruction à Madrid En 1959, l’édifice récupéré est reconstruit dans le Parc des expositions de Casa de Campo, au sud-ouest de Madrid où il est utilisé comme pa- villon du Ministère de l’Agriculture. Dans cette seconde érection, Corrales et Mo- lezún réordonnent différemment les 130 élé- ments en acier autour de deux cours intérieures en démontrant la versatilité du système modulai- re. Le périmètre, plus important qu’à Bruxelles, est compensé par des façades en brique d’aspect presque médiéval. Après plusieurs années d’existence, le pavillon est laissé à l’abandon. Un projet de rénovation en 1991 et un autre de délocalisation en 2000 restent sans suite. Actuellement, le bâtiment dé- labré est utilisé comme atelier par un organisme communal de formation professionnelle. Cette désaffection paradoxale soulève les criti- ques véhémentes des madrilènes qui souhaitent une réhabilitation de ce témoin exemplaire de préfabrication métallique, annonciateur de l’es- sor technologique et architectural de l’Espagne démocratique. 1958 2008